مختصری در وصف نسل c

ما باید به یک باور برسیم و آن این است که با نسلی مواجهیم که با نسل‌های سابق خود، پدران و مادران و پدربزرگان و مادربزرگان خود تفاوت بسیار فاحشی دارد. در دنیا به این نسل، نسل C می‌گویند، این نسل خصوصیات خاص و مشترک خودشان را دارند. سن آنها از نوجوانی تا حداکثر ٢٥ سال تعریف می‌شود. آنها کسانی‌اند که تمام رهبری و راهنمایی‌های خود را از شبکه‌های مجازی دریافت می‌کنند. غالب اوقات فراغت خود را با شبکه‌های مجازی مشغول هستند، و برای انتقال پیام و داده‌های خود از فضای مجازی استفاده می‌کنند، روابط رودر روی بسیار محدودی دارند، اما چنانچه تصمیم بگیرند تجمعاتی را شکل دهند، از راهبری شبکه‌های مجازی تبعیت می‌کنند. نقش والدین در آنها بسیار کمرنگ است. آنها به نوعی شبکه‌های مجازی را جایگزین آموزه‌های والدین خود کرده‌اند. تبعیت آنها از معلمان و سیستم‌های آموزش سنتی نظیر والدین و آموزش‌های رسمی مثل دبیرستان و دانشگاه هر روز کمتر شده و آموزه‌های خود را در فضای دیگر دنبال می‌کنند. چنانچه سیستم‌های آموزش‌دهنده بخواهند با آنها مبارزه قهر‌آمیز کنند، آنها این سیستم‌ها را دور زده و راه خود را پیدا می‌کنند. پس بهتر آن است که این سیستم‌ها به جای تحریم شدن در اختیار آموزش‌دهندگان قرار گیرد و سیستم‌های رسمی و والدین برای هدایت و کنترل فرزندان خود شخصا آلوده به این فضا شوند. در غیر این‌صورت کسانی که تحریم می‌شوند خود تحریم‌کنندگان خواهند بود. تجمع دو روز گذشته بزرگراه ستاری نه نخستین نوع از این تجمعات بود و نه آخرین آنهاست، آنچه در پارک آب و آتش اتفاق افتاد، بازی پاشیدن آب روی دیگران، تجمع میدان مادر و مسائلی شبیه به آن از جمله زنگ‌هایی است که به دنبال هوشیار کردن ما در شناخت این نسل C است. این نسل ده‌ها خصوصیت روانشناسانه و کاربردی دارد. چنانچه ما این خصوصیات را نشناسیم نسل C ما را مجبور به پذیرش تحمیل آنان خواهد کرد.

این موضوع که ما در طول تاریخ همیشه با تکنولوژی با تاخیر برخورد کردیم، یکی از خصوصیات ذاتی ما ایرانی‌هاست. اما اینکه این رسانه امروز آنچنان بر جوانان ما مستولی شده که باید به اجبار هم که شده آن را بشناسیم، موضوع دیگری است. در گذشته تاخر ما در شناخت تکنولوژی فاصله و شکاف ما و دنیا را عمیق می‌کرد، اما امروز عدم شناخت ما نسبت به این تکنولوژی، شکاف نسلی ما را از درون عمیق‌تر می‌کند. امروز خطر، جدی‌تر در کنار ما است و با دادن هزینه و جبران آن توسط سیستم‌های مالی قادر به پوشش این خطر نیستیم. چنانچه امروز ما تکنولوژی‌های نسل C را نشناسیم فرزندان‌مان را از دست می‌دهیم. رشد شکاف نسلی که در گذشته تصاعد حسابی داشت، به شکاف نسلی با رشد تصاعد هندسی تبدیل خواهد شد و به زمانی خواهیم رسید که هیچ چیزی نتواند این شکاف را پر کند. اما دلیل اینکه چرا ما نسل‌های گذشته نمی‌خواهیم این رسانه را بشناسیم آن است که یک، امیدواریم که در خواب بوده باشیم و این اتفاق بر ما مستولی نشود و دوم اینکه رفتن به سمت این تکنولوژی نیاز به صرف وقت و هزینه دارد که در باورهای ما نمی‌گنجد، سوم اینکه این تکنولوژی دایم در حال تغییر است و افراد سنتی تغییرات دایمی را نمی‌پذیرند و چهارم آنکه ما والدین امیدواریم بتوانیم نسل آینده را تابعی از خود کنیم و هنوز به این باور نرسیده‌ایم که باید تابعی از نسل‌های جدید باشیم